کودکان باهوش این گونه به خواسته‌‌هایشان می‌رسند!
هر چی می‌بیند می‌خواهد و اگر به خواسته‌اش توجه نکنم، خودش را پرت می‌کند و به زمین می‌کوبد و تا حد مرگ گریه می‌کند. فقط هم با وسایل خانه بازی می‌کند و همه چیز را خراب کرده. اصلا آرامش ندارم. اگر امکانش هست راهنمایی‌ام کنید.
گریه کودکان علت‌های مختلفی دارد
در سنین مختلف گریه کودکان علت‌های مختلفی دارد. معمولا گریه‌های نوزاد (زیر شش ماهگی)، علت‌های فیزیولوژیکی دارد مثل کولیک، ریفلاکس، گوش‌درد و… که با مصرف داروی مناسب گریه‌ها کاهش پیدا می‌کند.
از شش ماهگی به بعد، گریه بچه ممکن است به خاطر دندان درآوردن باشد که با استفاده از ژل‌های مخصوص یا در موارد شدید، با مصرف مسکن گریه کودک کم می‌شود. علت دیگر گریه بچه‌ها بین ۶ تا ۱۸ ماهگی وابستگی به مادر و اضطراب جدایی هست.
بچه دائما دنبال مادر می‌گردد و اگر او را نبیند گریه می‌کند. این یک رفتار طبیعی است و با بزرگ‌تر شدن کودک برطرف می‌شود.
اما در مورد پسر شما که دو ساله هست، گریه روشی برای رسیدن به خواسته‌هایش است. او یاد گرفته که با گریه کردن، زمین زدن خودش و پرت کردن وسایل می‌تواند به چیزی که می‌خواهد برسد. حتی ممکن است بعضی از بچه‌ها سرشان را به زمین یا دیوار بکوبند.
در این موارد تنها روش موثر، «قاطعیت داشتن» و «بی‌توجهی» به رفتارهای کودک است.
در برخورد با کودکان قاطعیت داشته باشید
«قاطعیت» یعنی تا حد امکان از کلمه «نه » کم استفاده کنید ولی وقتی هم که به بچه گفتید «نه» یا «نمی‌شه» دیگر از حرف خودتان کوتاه نیایید. او باید یاد بگیرد که نمی‌تواند با گریه و جیغ و بدرفتاری، کلمه «نه » مامان یا بابا را به «باشه» تبدیل کند.
پس لطفا اگر در شرایطی هستید که نمی‌توانید سر حرف خودتان بمانید اصلا به فرزندتان «نه» نگویید مثلا در مهمانی‌‌ها. ولی در سایر موارد به هیچ‌وجه از حرف خودتان کوتاه نیایید.
* «بی‌توجهی» یعنی اینکه در مقابل بدرفتاری‌های غیرخطرناک بچه مثل گریه و جیغ و نق‌نق عصبانی و ناراحت نشوید. سعی هم نکنید که بچه را آرام کنید.
در عوض خودتان را بی‌خیال نشان دهید و با آوردن یک وسیله جالب، روشن کردن تلویزیون، آوردن خوراکی برای بچه و شوخی و خنده حواس او را از موضوعی که به خاطرش گریه می‌کند، پرت کنید.
* معمولا وقتی شما رفتارتان را بر اساس این روش تغییر می‌دهید، اوایل بچه بدرفتاری‌هایش بدتر و شدیدتر می‌شود ولی اگر شما بتوانید به روش خودتان ادامه بدهید ظرف یک هفته تغییرات را در رفتار کودکتان می‌بینید و بعد از چهار هفته (در صورت تداوم روش) مشکلات رفتاری‌اش تا حد بسیار زیادی کنترل می‌شود.
مورد بعدی که گفتید این است که به نظر می‌رسد فرزندتان آرامش ندارد. آرامش بچه تا حد زیادی به میزان آرامش پدر و مادر و محیط خانه بستگی دارد.
اگر فکر می‌کنید خودتان هم آرامش لازم را ندارید، حتما لازم است با یک مشاور یا روانشناس مشورت کنید تا روش‌های کسب آرامش را یاد بگیرید و آن را به فرزندتان هم انتقال دهید و یا با کمک یک مشاور خانواده، مشکلات بین خود و همسرتان را برطرف کنید.
اما اگر شما و همسرتان هر دو آدم‌های آرامی هستید و محیط خانه هم کاملا آرام است و تنش و ناراحتی زیادی وجود ندارد، حتما از نزدیک با یک مشاور کودک مشورت کنید تا علت عصبی بودن پسرتان را پیدا کنید.
