معایب مهد کودک
کانون خانواده ، نخستین نهاد اجتماعی است که کودک در آن پرورش می یابد و می آموزد که چگونه رفتار اجتماعی داشته باشد.
در محیط های اجتماعی نظیر مهدکودک، نهادهای دیگری به جز خانواده در آموزش هنجارها و ارزش ها به فرزندان دخالت دارند و با افزایش سن کودک به مرور از نقش خانواده ها کاسته و بر نقش این کانون ها در الگو دهی به شخصیت کودک افزوده می شود. مهدکودک ، برای بچه ها عموماً جذابیتی بیش از خانه و خانواده دارد و نیز نقشی بسیار اساسی و مهم در تربیت کودکان ایفا می کند.
کودک از یک تا دوسالگی احساس دلبستگی به مادر خود پیدا می کند و تا آخر عمر حس امنیت را با او حس می کند و این موضوع در رفتار او تاثیر خواهد گذاشت.یعنی افرادی که دلبستگی ایمن ندارند از رویارویی با افراد دیگر اجتناب می کنند و گوشه گیری و انزوا حاصل آن خواهد بود.بنابراین دوسال ابتدای زندگی بسیار مهم است. کودکانی که مادرانشان از ۶ ماهگی آنها را برای رفتن به محل کار به دیگری سپرده اند دچار مشکلات عدیده درباره اعتماد به دیگران شده اند.از این رو سن مناسب برای اشتغال مادران نهایتا سه سالگی کودک است تا فرزند به سطح مناسبی از امنیت ، یادگیری برسد . درجه اول برای تربیت درست باید روی خودمان کار کنیم چراکه فرزندان از اطرافیانی که در دوران رشد در کنار کودک الگو برداری می کنند و در آینده شبیه به آنها می شوند.جای خالی مهارت های زندکی برای مادر ، پدر و فرزند به شدت احساس می شود.
دکتر فربد فدایی، روانشناس اجتماعی و روانپزشک می‌گوید: «اگر کودک در سنین غیر مناسب به مهدکودک فرستاده شود، احساس طرد شدن از سوی مادر می‌کند و حس طردشدگی و دوری از خانواده در شکل‌گیری شخصیت او تأثیر می‌گذارد، بنابراین در این کودکان ممکن است احساس خشم و رنجش و افسردگی ملاحظه شود.
زیر سه سال کودک ممکن است دچار اضطراب جدایی بشود و حتی واکنش‌های جسمانی بدی هم از خود نشان دهد. مثلا دچار لکنت زبان شود. در این شرایط باید سریع مهد رفتن قطع شود و بعد از اینکه بچه از نظر روحی آمادگی داشت دوباره او را به مهد فرستاد. تا قبل از ۳ سالگی، مهم‌ترین مساله‌ای که باید در نظر گرفته شود، انتقال خوب و کامل محبت به شیرخوار است. کودک باید احساس کند در مدتی که مادر نیست، به وسیله مربی حمایت می‌شود. ارتباط مادر با مربی به این تبادل محبت کمک زیادی می‌کند. اما بعد از سه سالگی سن آموزش و تربیت پذیری کودک شروع می‌شود و باید به مهد برود.
شرایط نامناسب مهدها
این روانشناس بالینی یکی از مشکلاتی که برخی از والدین پس از رفتن بچه به مهد عنوان می کنند، تاثیرپذیری منفی رفتارهای کودک از کودکان دیگر است و در اینباره افزود: حضور کودکانی در مهد که در خانواده ای آسان گیر که در برابر اشتباهات کودک هیچ عکس العملی نشان نمی دهند، قطعا روی رفتارهای کودکان دیگر مؤثر خواهد بود و این مسأله برای خانواده های منض بط آزاردهنده است.
وی به مناسب نبودن شرایط برخی مهدها هم اشاره کرد: محیط برخی مهدها برای رسیدگی به کودکان کم سن و سال امن نیست تا کودک به راحتی بتواند بازی کند و آزادانه به جستجوگری و اکتشاف بپردازد. در برخی مهدها کوچک بودن فضا باعث بهانه گیری کودک می شود و کنترل گری بیش از حد مربی امکان تخلیه انرژی را به بچه ها نمی دهد. بنابراین کودکی که در محیطی محدود و نامناسب نتوانسته انرژی خود را تخلیه کند، در خانه با روحیه کلافه و خسته با مادر رفتار می کند.
مربیان کم تجربه و ناکارآمد
یکی از معایب بزرگ برخی مهدها را عدم آگاهی و آموزش کافی مربیان دانست و گفت: با توجه به اینکه کار با کودک بسیار کار تخصصی است و نیاز به آشنایی با روحیات و خصوصیات هر کودک دارد بنابراین مربیان مهد علاوه بر علاقه به حوزه کودک و کار در این حوزه به روانشناسی کودک نیز باید اشراف داشته باشند .اما متأسفانه خیلی از مهدها از مربیان کم تجربه و با رشته های نامرتبط استفاده می کنند.
این روانشناس بالینی که تجربه کار با کودکان را نیز دارد، در آخر تأکید کرد: نگرانی والدین از سپردن بچه ها به مهد به دلیل اخبار و گزارش هایی که از عدم صلاحیت برخی مربیان گفته می شود، طبیعی است اما حتی اگر مادر به طور تمام وقت و با دانش و آگاهی کافی هم بتواند از کودک در خانه مراقبت کند، توصیه می شود فرزندش را به طور پاره وقت و ساعاتی در هفته به مهد بسپارد تا کودک برای زندگی اجتماعی و حضور در مدرسه آماده شود.
