کنجکاوی و جستجوی کودک برای جواب را تشویق کنید. یکی از بهترین راه های پاسخ دادن به کودک این است که بگوییم: "من نمیدونم، بنظرت چجوری میتونیم جوابشو پیدا کنیم؟"
خلاقیت کودکتان را با تعداد زیادی عروسک های کارخانه ای سرکوب نکنید. در مقابل خریدن همه ی لوازمی که از آخرین فیلم ها و کارتون های کودکان به بازار می آید، مقاومت کنید تا خلاقیت آنها امکان رشد داشته باشد. عروسک ها خیلی خوبند، اما کودکان وقتی همه ی انواع لباس ها و لوازم بازی برایشان فراهم باشد از قوه ی تخیل و خلاقیتشان استفاده نمیکنند. ابزار های از پیش ساخته شده یا وسایل بازی از قبل سر هم شده فرصت فکر کردن را از کودک میگیرند.
به ایده ها و نظرهای مختلف احترام بگذارید. با گفتن: "خب این هم راه خوبی برای نگاه کردن به موضوع است." یا "چه ایده ی خوبی! من هیچوقت بهش فکر نکرده بودم. بیا امتحانش کنیم" تبادل ایده ها را تشویق کنید.
اکتشافات کودکان را تشویق کنید. نظرات مشخص و انگیزشی بدهید، مثلا: "چقدر جالب! تو با این بلوک ها یه راه مخفی درست کردی." یا "اینجوری که از سبزهای مختلف برای رنگ کردن برگ استفاده کردی باعث میشه نقاشیت خیلی طبیعی بنظر بیاد".
از خجالت دادن و دست پاچه کردن کودکانی که از روش آزمون و خطا برای تجربیاتشان استفاده کرده اند پرهیز کنید. نگویید: "واقعا چه فکری کردی که این کار رو کردی؟" بلکه ازکودک حمایت کنید: "اگر این کار نکرد، یک روش دیگه رو امتحان کن. مطمئن باش درستش میکنی" هر ریسک منطقی که به خلاقیت منجر بشود را تشویق کنید.
با مطرح کردن سوال، شیوه ی تفکر مستقل و تخیلی را در کودکتان ایجاد کنید. در کارهای مختلف به کودکتان نگویید دقیقا باید چه کار کند. برای مثال، وقتی در حال ساختن ظرف غذای پرندگان هستید به کودک بگویید: "دارم فکر میکنم که چی میتونه دونه های ذرت شکسته و تخم آفتابگردون ها رو نگه داره. تو چه پیشنهادی داری؟"
از کمال گرایی بپرهیزید. پروژه ی کودکتان را انجام ندهید به این دلیل که شما بهتر و سریعتر میتوانید آن را انجام دهید. (البته که میتوانید!) در همین راستا از اصلاح کردن و تکمیل کردن پروژه ی کودک برای اینکه کامل و بی نقص باشد بپرهیزید. به آنچه که کودک درطول فرآیند انجام پروژه یاد گرفته است احترام بگذارید. فرآیند انجام پروژه از نتیجه ی نهایی مهم تر است. با تمرین بیشتر، نتیجه بهتر خواهد شد.
از عبارات ناامیدکننده و منفی بافی دوری کنید. نظرات مبتنی به قضاوت تجربیات خلاق را زیر سوال میبرند. از عباراتی اینچنینی دوری کنید: "نه! اینجوری نباید انجامش بدی. بذار من برات درستش کنم" یا "هیچوقت نمیتونی کاری رو درست انجام بدی، نه؟"
به تلاش های خلاقانه ی کودک احترام بگذارید. داستان ها و کارهای هنری کودکتان را روی یخچال یا روی تخنه ای مخصوص این کار به نمایش بگذارید. کودکان عاشق دیدن حاصل علاقه و تلاششان بر روی دیوار مادر و پدر هستند.
از مقایسه ی ناخوشایند خواهر و برادرها باهم پرهیز کنید. لطفا هرگز چیزهایی مانند این نگویید: "تو مطمئنا تو نمیتونی به خوبی برادرت قصه بگی" یا "چرا نمیتونی یه نقاشی قشنگ مثل خواهرت بکش؟ چقدر از رنگ های تیره ی بی حال استفاده کردی."
طنز هوشمندانه ی کودک را تشویق کنید. طنز به کودکان کمک میکند تا از هوش خلاق خود لذت ببرند. سعی کنید خیلی از اوقات باهم بخندید و به کودک بگویید که حرفش شما را از خنده روده بر کرده است.
با گفتن مراحل و چگونگی، بازی را برای کودک آسان کنید اما به اودیکته نکنید چگونه بازی کند. کودکان از اینکه پدر و مادرشان واقعا با انها بازی کنند بسیار لذت میبرند و تقویت میشوند. در طول بازی به حرف کودکتان گوش کنید. بازی باید رقصی دونفره بین شما و کودک باشد، نه کنسرتی که شما رهبر آن هستید.
بازی هایی را انجام بدهید که میتوانند جواب های متفاوتی داشته باشند. سوال های " اگر ....چی؟" را در بازی بگنجانید. مثلا: "اگه بخوایم یه قلعه ی شنی بسازیم چی؟ چه کار کنیم تا ماسه ها بهتر به هم بچسبن؟" "اگه بخوایم روی قلعه رو طراحی کنیم چی؟ از چی میتونیم استفاده کنیم؟"
بازی های تخیلی با کلمات انجام دهید. برای مثال: اگر در ماه فرود بیاییم راه هایی برای خانه ساختن پیدا کنید. یا اینکه لیستی درست کنید از تمام کارهای واقعی و تخیلی که میشود با یک وسیله ی معمولی خانه انجام داد و از جواب های عجیب و غریب کودکان لذت ببرید. مثلا گلدانی که روی میز گذاشته شده است میتواند کاپ قهرمانی یک ورزشکار باشد، میتواند کندوی عسل باشد، میتواند کوزه ی یک زن روستایی باشد، میتواند مشک دوغ یک قبیله ی بختیاری باشد، یا حتی یک سفینه ی فضایی باشد! و هزاران چیز دیگر که فقط خلاقیت محدود میتواند ما را از تصور منع کند.
یک مکان امن و راحت برای کثیف کاری کودکان در نظر بگیرید که کودکان بتوانند در آن از هر نوع وسیله ی هنری استفاده کنند. کاغذ و مقوا، مدادشمعی، گچ، مارکر، چسب، برچسب، رنگ انگشتی و گل رس در اختیار کودک قرار دهید و اجازه بدهید همه ی خلاقیتش را نشان بدهد.
از وسایل خانه سازهای تخیلی بسازید و با کودکتان کنسرت بگذارید و هرنوع ترکیب صدایی را بپذیرید. فضای کافی هم برای جنب و جوش بچه هایی که با رقص هیجان خود را نشان میدهند ایجاد کنید.
قصه های خانوادگی بسازید. به این شکل که یک نفر قصه را شروع میکند و بعد نفر بعد باید به آن اضافه کند و همینطور تا نفر آخر خانواده.هرچقدر سناریو مسخره تر باشد، بازی بامزه تر خواهد بود!
