• ويژه : مادران و پدران
• تعداد جلسات : يک جلسه 2 ساعته 
• اجرای کارگاه توسط : دکتر داوود هزاره ای ، دکترای روانشناسی بالينی از دانشگاه تربيت مدرس و مشاور و درمانگر ارشد کلينيک دانشگاه تهران

• هدف و ویژگی دوره : 

1. بررسي علل ايجاد خشم در کودکان
2. اصلاح سبک فرزند پروری
3. آموزش تعامل والدين با کودک پرخاشگر
4. آموزش مديريت خشم کودک
5. آموزش روشهای تشويق ،  تنبيه ، انتقاد کودک عصبانی
6. آموزش تکنيک های مهارت کنترل خشم
7. بازي درمانی
8. قصه درمانی

تعريف کلی دوره :

خشم، هیجانی بسیار قوی است و هنگامی بروز می‌کند که کودک در می‌یابد با فردی مخالف است و یا نسبت به او احساس خصومت دارد.

خشم به عنوان یک هیجان منفی نگریسته می‌شود، زیرا می‌تواند بسیار مخرب باشد،

اما گاهی ابراز خشم می‌تواند مثبت باشد. خشم زمانی مثبت تلقی می‌شود که آسیبی به کودک، افراد و گروه‌های دیگر نزند. گاه لازم است احساسات بروز داده شود و یا گاهی فریاد کشید. بیان خشم به صورت مناسب، ابهامات را از بین می‌برد و به رفع سوءِ برداشت‌ها و مشکلات ارتباطی کمک می‌کند.

وقتی روابط بعد از ابراز خشم دوباره برقرار شد، افراد قوی‌تر می‌شوند، زیرا هر فرد به درک جدیدی می‌رسد و موانع را دوباره مورد بحث قرار می‌دهد.

موارد مثبت ابراز خشم عبارتند از رها کردن یأس و ناکامی، کاهش خشم و بیان اینکه از درون صدمه دیده است.

موارد منفی ابراز خشم عبارتند از افزایش پرخاشگری بین آنها و افراد دیگر که می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی یا حتی مرگ شود.

 گاه فرد به علت از دست دادن کنترل خود، احساس حماقت می‌کند. اگر افراد خشم خود را بر خود خالی کنند به صورت جدی آسیب می‌بینند، افسرده می‌شوند و یا به مواد و نوشیدنی‌های غیر مجاز اعتیاد پیدا می‌کنند و ممکن است تنها و بدون دوست بمانند.

در صورتی که کودکان خشم خود را بر اشیا خالی کنند باعث می‌شود بعضی وسایل آسیب ببیند و خراب شود، یا به افراد نزدیک به خود آسیب برسانند، و یا ممکن است در حالی که مواد مصرف می‌کنند به خود نیز آسیب برسانند. این رفتارها مشکلات اساسی آنها را حل نخواهد کرد.

گاهي اقات کودکان خشم خود را با رفتارهايي مثل با به کار بردن کلمات زشت، بهره‌کشی جسمانی و آسیب رساندن به خود، نخوردن غذا یا آب، پرخوری، کم‌خوری، نوشیدن و مصرف داروهای غیر مجاز، دزدی، کناره‌گیری از روابط اجتماعی، و خرابکاری نشان ميدهند.

سرکوب کردن خشم باعث می‌شود که خشم بر افراد مورد علاقه‌مان و بر توانایی ما در احساس خوشحالی و نیز تمرکزمان اثر بگذارد. خودداری از بیان احساسات باعث می‌شود فرد به طریق نامناسبی رفتار کند و به حوادث کوچک، واکنش اغراق‌آمیز و افراطی نشان دهد و از تعادل خارج شود. همچنین به طور نامناسب، مشکلات خود را بر افراد نزدیک به خود انتقال دهد و حتی به رفتارهای خودآسیبی رو آورد.

کودک زمانی عصبانی ميشود که بی‌انصافانه مورد تهدید قرار می‌گیرند یا زمانی که آزار می‌بینند، زمانی که تعمداً کارهایی برای آسیب رساندن جسمانی یا هیجانی نسبت به آنها انجام می‌شود یا زمانی که در وضعیت تهدیدآمیز قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد خشم در بعضی افراد به عنوان ویژگی شخصیتی آنان محسوب می‌شود ـ کسانی که اغلب بی‌قرار و تحریک‌پذیرند ـ معمولاً از این افراد به عنوان کسانی یاد می‌شود که سریعاً جوش می‌آورند.